Jij hebt slangetjes in je oren, wat dom!

Een zonnige dag, een speeltuin. Heerlijk er even tussenuit en genieten van de eerste zonnestralen.

Slangetjes in je oren….

Heerlijk aangekomen in de bosspeeltuin hier in de omgeving gaan de heren lekker spelen. Wat vermaken ze zichzelf. Klimmen, balanceren, de grote touwladder op, glijden van de glij-stang. Heerlijk, we genieten. Met grote stokken slepen en er vervolgens een hut van maken. Het is druk, logisch want het een van die eerste mooie zonnige dagen. Mensen zijn blij dat ze weer heerlijk buiten kunnen gaan genieten.

Bij het huisje met de glijstang zijn beide heren aan het spelen. Ik sta erbij. Het lukt Senn nog net niet om alleen via de glijstang naar beneden te gaan. Ik help Senn voor de 34ste keer naar beneden totdat ik hoor, Jij hebt slangetje in je oren! Gevolgd door gelach….het jochie roept, heeee jongens kom eens kijken hij heeft slangetjes in zijn oren, wat stom! Ze lachen, met een stuk of 8 jongetjes staan ze om Vinz heen. Vinz kijkt verdrietig. Mijn hart breekt op dat moment in ontelbare stukjes.

Te druk voor de kinderen.

Ik kijk rond of ik de ouders van die jochies zie, misschien komen ze er net aan gelopen? Ik zie niemand. Wel zie ik een stel dames het gezellig hebben met elkaar op een kleedje. Ze hebben totaal geen oog voor wat er om hun heen gebeurd. Ik moet het hef in eigen hand nemen. Ik vraag ze, weet je waarvoor dat is? Nee antwoorden ze lachend, het is dom roept er een. Ik vraag aan Vinz of hij wil vertellen waarvoor het is. Het lukt hem niet.  Ik leg de jochies uit dat Vinz niet kan horen maar met behulp daarmee wel.

Oooo zeggen ze en ze zijn stil. Ik vervolg, ik weet zeker dat als jou oren het niet meer doen, jij ook dolgraag met deze slangetjes zou willen horen. Het gelach wat ze net deden doen ze niet meer. Het is stil….eentje knikt, ja, de anderen staan te staren. Hoe zou jij het vinden als je deze had en je werd uitgelachen? Niet leuk vervolgen ze. Vinz voegt er nog aan toe, hiermee kan ik door muren heen horen, dat is pas cool! Hoe dan, vraagt een van de jongetjes. Ik lach naar Vinz en zeg dat is ons geheim.

Ik besluit even naar ons tafeltje te gaan en wat te gaan drinken. Het heeft indruk gemaakt op Vinz. Hij is zich voortaan zo bewust ervan. We hebben beide geen zin meer, Senn daarin tegen zoekt een grote stok, want wil het jongetje dat Vinz verdrietig maakte pijn gaan doen.

Ondertussen werp ik nog eens een blik naar de moeders van deze jochies. Nog altijd gezellig lachend en zittend op hun kleedje. Druk met elkaar maar totaal niet met hetgeen wat zich net afspeelde. Ze hebben het niet eens meegekregen. Mij ontbreekt ook de puf om er ook maar iets over te gaan zeggen. Het zijn van die momenten dat je jezelf als moeder dappper, stoer en sterk probeert te houden, maar het liefste in janken zou willen uitbarsten. We pakken onze spullen in en gaan.

Wat is het zo wat me zo verdrietig maakt?

Is het de opmerking van de jongens? Of de manier waarop? Of is het de ontbrekende vorm van begeleiding en toezicht. Uiteindelijk denk ik dat het alles bij elkaar is. Waarom zien mensen vaak als eerst de ci? Terwijl ze beide zo’n leuke ventjes zijn. Als mensen naar ze staren zeggen we altijd dat ze het doen omdat het zulke mooie jongens zijn.

Dit werkte, ze gingen dan lachen en zwaaien. Twee vliegen in één klap, de heren blij en vrolijk, de “staarder” werd zich ervan bewust van het staren. Maar het is niet meer voldoende….Vinz weet inmiddels wel beter. Hij is zichzelf op het moment zo bewust van zijn ci en dat bijna niemand deze heeft.

De jochies neem ik niks kwalijk. Ja, het kwam er ongelukkig uit. Maar ze hebben niet anders geleerd. Daarbij zijn en blijven het kinderen en hoop ik dat mijn uitleg hun lang bij zal blijven.

Ijs, we hebben ijs nodig!

Ik kan het niet laten om een dubbele opmerking richting de dames te doen, ik ben van binnen boos, verdrietig, gekwetst.

Ik irriteer me er zo aan, aan de ouders die lekker heerlijk gaan genieten en hun kinderen letterlijk en figuurlijk los te laten. Zonder enige vorm van toezicht. Alsof ze daar zijn voor hun eigen genot en ding. Het lijkt ook wel alsof het steeds vaker gebeurd.

Ijs, wij hebben een lekker ijs nodig. We rijden langs de mac om een heerlijk ijs te eten. Om 40 x van het kasteel af te glijden. Het voorval verdwijnt wat naar de achtergrond…..We mogen hierin niet blijven hangen maar moeten genieten van elk moment.

19 thoughts on “Jij hebt slangetjes in je oren, wat dom!

  • Helaas klinkt mij dit bekend, ‘pesten’ is van alle tijden. Ik denk dat je het prima hebt opgelost door met de kinderen in gesprek te gaan. Blijf ook in gesprek met je eigen zoontje om hem er bewust van te houden dat de ‘slangetjes’ heel normaal zijn en dat sommige kindjes daar nog over moeten leren. Ik denk dat je dat al ontzettend goed doet en kan niet anders dan je een hart onder de riem steken. Je hebt deze situatie goed opgelost. Ik denk dat ‘t geen verschil had gemaakt als je met de moeders in gesprek was gegaan.

    • Natuurlijk proberen we ze de beste handvaten te geven om hier op den duur zelf mee om te gaan.

      Het in gesprek gaan met de moederz, had alleen maar meer frustraties voor mezelf opgeleverd….

  • lotuswritings84 says:

    Mooi opgelost. Denk dat dit heel veel indruk heeft gemaakt, meer dan dat je je boosheid en onmacht naar ze had geuit. Ik kan me zo goed voorstellen dat je daar zo ontzettend verdrietig van wordt. Moet wel zeggen dat ik de kinderen ook weleens zelf laat spelen, dat ik op een afstand zit. Je blog maakt me wel wat alerter, want hoe goed je het ook probeert te doen, je weet nooit wat kinderen zeggen als je er niet bij bent.

    • Er is een verschil tussen zelf laten spelen en op afstand er zijn, of volledig loslaten…. Hier spelen ze ook de meeste tijd “alleen” met mij of mn partner op afstand. Maar we houden wel toezicht…..

      Van zelf “alleen” spelen leren ze ook enorm.veel….altijd die hijgende moeder in je nek is ook niet fijn.

      • lotuswritings84 says:

        Ja dat is waar. Ik verlies ze nooit uit het oog, niet alleen vanwege dit soort situaties maar ook omdat ze nog te klein zijn om echt zelfstandig te spelen.

  • Joandi Loes Tholen says:

    Wat schandalig van die moeders! Moet je nagaan van wie ze dit meekrijgen.. Wel heel knap hoe je hebt aangepakt. Dat zal vast bij die kids ook een hele indruk achter laten.. En een dikke knuffel voor jouw kleine Vinz. Ik heb zelf een doof nichtje en neefje en ik weet uit ondervinding hoe gemeen de maatschappij kan zijn en dat verdienen ze absoluut niet!

    • Er is een engelse uitspraak….kom er nu even niet pp. Die zegt ik dacht dat ik mijn kinderen over de wereld moest leren, maar het blijkt dat ik de wereld over mijn kinderen moet leren. Deze hou ik altijd in gedachte. Het is pure onwetendheid waardoor mensen soms de raarste dingen gaan doen…..

  • Wat verdrietig voor jullie en wat heb jij het knap en dapper opgepakt. Het heeft denk ik enorm veel indruk gemaakt op die kinderen. Ik hoop zo dat ze de volgende keer dit zullen herinneren en voor ze iets zeggen eerst even nadenken voor ze zomaar iets zeggen. Ik denk dat het bij de opvoeding hoort om je kind uit te leggen wat er anders kan zijn aan mensen die bijzonder zijn. Als mijn zoontje iets opvalt aan andere leg ik uit wat er zou kunnen zijn en ik probeer die gene waar het om gaat er bij te betrekken om uit te leggen hoe en wat.

    • Zo doen wij het ook….we zijn open. Maar veel mensen zeggen n keer stttt als hun kind er een opmerking over maakt. dat is zo enorm jammer….want waarom zou je iets niet mogen vragen?

  • Wat een eerlijk verhaal.. ik kan me zo goed voorstellen dat het je verdrietig maakt. Goed opgelost zo en kinderen weten niet beter. Maar het is erg jammer dat sommige ouders hun verantwoordelijkheid hierin niet nemen. Tuurlijk, je kunt je kids niet 24/7 controleren, maar ik begrijp je frustratie volledig; ouders die gaan zitten en hun kinderen compleet laten gaan, ben ik zwaar allergisch voor!

  • Dit lijkt me ook zo erg om mee te maken, maar wat goed opgelost! Helaas zijn er van die ouders die vinden dat hun kind alles kan maken en alleen maar aan zichzelf denken. Ik kan ook niet tegen zoiets! Je bent daar… voor je kind en niet om op een kleedje te zitten te nixen..

  • Kippenvel – pesten of plagen. Vooral dat er vanuit de ouders geen toezicht is. Maar super krachtig van je dat je aan de jongens hebt meegegeven dat pesten niet goed is.

Laat een reactie achter bij Christin@Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.