Hellen en het leed dat PMS heet

Het leed dat PMS heet. PMS. Premenstrueel Syndroom. Dat is toch voor klagende vrouwen van 50+?! Blijkt dat toch niet zo te zijn. PMS is hatelijk, irritant en ik verbaas me er steeds weer over wat het teweeg kan brengen..

Het leed dat PMS Heet

Na het douchen heb ik het walgelijk warm. Mijn hoofd voelt aan als een kookpan. Een pan gevuld met kokend water dat borrelt en de deksel omhoog duwt. Ik irriteer me mateloos.

Alles wat scheef staat, ligt of hangt wil ik recht hebben. Alles wat een zoemend of brommend geluid maakt, moet kapot. Alle kleding die mij het gevoel geven dat ik opgesloten zit, gooi ik door de kamer totdat ik eindelijk iets heb gevonden wat ik kan verdragen. Waarom heb ik de kleren die ik niet aan wil niet gewoon even netjes terug gelegd..

De stapel kleren maken mij ineens paniekerig. Ik verlies het overzicht, en raak van slag. Fuck, niet nu. Haal rustig adem, bedenk wat nu van belang is.. Maak het niet te groot.. Na 10 minuten begint mijn zelftherapie te werken, ik word rustiger.

Ik kom tot de conclusie dat ik wel heel erg heftig reageer, dus bedenk me dat het dan hoogstwaarschijnlijk weer PMS tijd is. Ik begin mezelf vreselijk zielig te vinden, want oh oh wat heb ik het moeilijk . . Mijn dramaqueen gehalte vliegt de lucht in.

Is PMS dan echt zo erg?! Bij mij wel, ben ik achter gekomen. Ik had geen enkel idee dat mijn negatieve gedachtenstromen, angst, somberheid, irritaties om niets noemenswaardig en de chaos in mijn hoofd heel erg werden versterkt door schommelingen in mijn hormoonhuishouding.. Ik dacht dat ik daar immuun voor was. Achteraf gezien was mijn leven in zijn totaliteit een chaos, dus ik maakte geen onderscheid.

Ik begon me pas te realiseren dat ik weldegelijk heel erg last heb van PMS, toen mijn medicijnen goed ingesteld waren. Daardoor begon ik patronen te zien in mijn gedrag en emoties..

En damn wat een verschil in mijn gedachten patronen. Ik voel me rustig en positief in de twee weken na de menstruatie, daarna begint er een verandering te komen in hoe ik naar de wereld kijk.

Ik sla om van positiviteit naar negativiteit. Alles is anders. Ik begin dan elke dag wat meer de behoefte te voelen om mezelf terug te trekken, en ik begin meer voor me uit te staren.Ik verlies dan steeds een beetje meer het overzicht, en elke dag moet ik iets meer moeite doen om mij vast te houden aan de structuur. Ik begin vaker dingen vergeten. Mijn motivatie om dingen te doen die ik niet interessant vindt, wordt steeds minder.

Het resultaat is dat ik ongeveer twee weken later ben getransformeerd in een geïrriteerde, in mezelf gekeerde, chaotische, ongemotiveerde en anti-sociale veelvraat.

Om die reden verhoog ik de dosering van mijn medicatie in de week voor mijn menstruatie. Het verschil tussen beide gemoedstoestanden is dusdanig groot dat als ik in mijn PMS periode zit, ik zeer impulsieve, verregaande beslissingen kan maken. Beslissingen die ik anders niet maak, of wil maken. Beslissingen van het kaliber: ‘Fuck, hoe ga ik dat nou weer rechtzetten’.

Been there, done that!!