Als de geslachtsbepalende echo niet lukt…
Niemand kan garanties geven dat het geslacht van een baby te zien is op een (pret)echo, maar als je meerdere keren terug moet komen heb je best wel pech. Just my kind of luck.
20 weken echo of geslachtsbepalende echo
Je kan wachten op je 20 weken echo om het geslacht van je kindje te horen, maar dat is niet echt onze stijl. Of meer, niet echt mijn stijl, want ik ben onmogelijk ongeduldig. Tot grote vreugde van familie die mij graag ruim voor mijn verjaardag al begint te pesten ‘dat ze een cadeautje hebben’… Maar deze keer zat het cadeautje in mijn buik, dus had ik er ook meer controle over.
14 weken pretecho
Onze Baby BBQ werd gepland voordat familie in de zomer op vakantie ging, dus ‘moest’ onze geslachtsbepalende echo ook vrij vroeg. In de regio zitten gelukkig enkele pretecho-praktijken die vanaf 14 weken het geslacht kunnen zien, dus dat kwam goed uit.
Pretecho 1
Na wat zenuwachtige praatjes met mijn vriend in de wachtruimte, mocht ik gaan liggen in de behandelkamer. Gel op mijn buik en Guppy op het scherm. Dit was pas de tweede echo waarin we echt een beetje (de vorm van) een baby waarnamen, dus sowieso gaaf om te zien.
Maar het geslacht was wat lastiger te vinden voor de echoscopist door de houding van Guppy. Ook na goed zoeken, wat op en neer springen en gewiebel met m’n heupen bleef het oordeel hetzelfde: helaas, geen goed beeld.
Pretecho 1.2
Het volgende stel was aan de beurt, maar daarna konden wij weer naar binnen voor een nieuwe poging; misschien was de baby wel een beetje gedraaid.
Maar ook na gênante dansjes in ronde twee: geen geslacht zichtbaar. Guppy was wel wakker en bewoog veel, maar alles met de benen voor het kruis waardoor goed zicht onmogelijk was.
Pretecho 1.3
De echoscopist kon het ook niet hebben dat het niet lukte, dus ze stelde voor dat we even wat gingen drinken in de buurt en aan het eind van de dag terug kwamen als laatste klant. Ze wilde het zelf ook wel graag zien!
Poging drie, zonder resultaat. Wat mooie headshots van Guppy, maar die eigenwijs bleef de benen gekruist houden. De dame die de echo maakte had wel een vermoeden, maar ze wilde het niet met ons delen omdat het te onduidelijk was.
Nu heeft deze echopraktijk een garantie dat ze het geslacht kunnen vinden. Dus we maakten kosteloos een nieuwe afspraak voor 1,5 week later.
Pretecho 2
Deze echo stond twee dagen voor de Baby BBQ in de agenda. Dus als we het weer niet konden zien, moest het hele feestje verplaatst worden. Fingers crossed!
Op de bank, echoapparaat aan en daar gingen we weer. Wel leuk eigenlijk, zoveel extra beelden van de baby! En wat een verschil met twee weken geleden, hoe hard het al gegroeid is.
Enige waar geen verschil in zat: de houding… Misschien krijgen we gewoon een Buddha? Weer die ellendige benen ervoor. En weer konden we na even wachten terugkomen voor nog een poging.
Pretecho 2.2: de middelvinger
De moed was me een beetje in de schoenen gezonken en ik was in mijn hoofd al een appje aan het schrijven naar de familie om een nieuwe datum voor de Baby BBQ te prikken.
Weer was Guppy goed wakker en veel aan het bewegen. Maar de favoriete houding is ook duidelijk. Op een gegeven moment ging de hand omhoog en leek het verdacht veel op een middelvinger die de lucht in ging – het kan ook een andere vinger geweest zijn, maar met 15,5 week is dat onderscheid nog lastig te maken.
En toen ineens kiepte Guppy naar achter en kon de echoscopist het wél zien. Het onderschreef wat ze vorige keer ook al dacht; een meisje!