Beruchte Gevangenissen: Aan het denken gezet

Ik heb van de week zitten kijken naar “Beruchte Gevangenissen: Ewout In De Cel”. Nee, het heeft niets te maken met moeder zijn of ambitie, maar dit onderwerp wil ik toch eens aansnijden.

Ik voelde mijn gedachten zichzelf namelijk tegenspreken op het moment dat ik dit aan het kijken ben. Wat is het slecht in sommige buitenlandse gevangenissen. Veiligheid van gedetineerden kan niet worden gegarandeerd, het lukt zelfs om vuurwapens binnen te krijgen voor gebruik door gedetineerden. En zelfs de bewaarders durven niet te garanderen dat hun collega’s het niet gedaan hebben… Maar toch word ik het niet unaniem eens met mezelf.

Mijn hoofd speelt Engeltje – Duiveltje over deze Beruchte Gevangenissen

Aan de ene kant denk ik: “Boeiend, ze hebben zichzelf in de problemen gewerkt, hadden ze zich maar beter moeten gedragen.” Ze zitten niet in de gevangenis omdat ze in het openbaar een scheetje hebben gelaten, toch? En op het moment dat je veroordeeld bent (in sommige gevallen in hoger beroep), kan ik me niet zo goed voorstellen dat je onschuldig bent.
Maar die andere stem in mijn hoofd zegt: Wat nou als dat wel zo is? Zou het echt zo makkelijk kunnen? Zowel in Nederland als in het buitenland (en dan heb ik het vooral over die beruchte gevangenissen die worden aangesneden in het programma)? Zou je echt zo makkelijk worden veroordeeld voor iets wat je niet hebt gedaan? Is het écht zo dat, als je gepakt wordt met drugs in je tas, die je er zelf niet in hebt gedaan, dat je volledig voor de 100% compleet de lul bent? En dus echt in het buitenland in één van die beruchte gevangenissen terecht komt? Dan zou het mij ook kunnen overkomen, of mijn zoon over een jaar of 18, en dat kan ik mij eigenlijk niet voorstellen.

Welke rechten heeft een gedetineerde eigenlijk?

Want dat is de vraag die elke keer weer bij mij naar boven kwam. Er waren behoorlijk wat klachten, over het voedsel, slaapplekken en veiligheid. Ik vind zeker dat een gedetineerde recht heeft op veiligheid. Wat je ook gedaan hebt. Maar aan de andere kant: Als diegene slachtoffer(s) heeft gemaakt, in de vorm van misbruik, mishandeling of misschien zelfs moord. Die slachtoffers hadden toch ook recht op hun veiligheid? En die hebben ze toch ook niet gekregen? En misschien is geen enkele straf genoeg. Zelf heb ik in de familie een moordzaak meegemaakt. De dader is bekend en opgepakt. Maar geloof me, of hij nou de doodstraf had gekregen of levenslang, het kwaad is al geschied, het slachtoffer krijgen we er echt niet mee terug! Maar wellicht zou het helpen als de dader in één van die Beruchte Gevangenissen gestopt zou worden. Want laten we eerlijk zijn, hier in Nederland is het dan toch een lachertje? En dan heb ik het nog niet eens over de duur van de straffen die hier worden opgelegd. Intussen is die moord nog maar vijf jaar geleden, maar de dader mag alweer op verlof.

 

Dan moet je wel in karma geloven, want daar klopt toch verder niks van?